Theaterbezoeken

In Londen ben ik naar Romeo & Juliet gaan kijken in 'The Globe Theatre'. Het is een Londens theater uit de tijd van koningin Elizabeth I. Verschillende stukken van William Shakespeare werden hier voor het eerst opgevoerd.

 

Het stuk gaat over 2 rivaliserende addelijke families die in Verona wonen. Van tijd tot tijd belanden deze twee families in gevechten met elkaar en de vorst van Verona heeft al meermaals duidelijk gemaakt aan de graven dat deze rivaliteiten moeten stoppen.

De twee kinderen van deze rivaliserende families worden verliefd op elkaar maar weten dat dit een schande zou zijn voor beide familes. Zij besluiten om samen weg te lopen en te trouwen. Maar door miscommunicatie denkt Romeo dat Juliet  dood is en gaat haar bezoeken in haar grafkelder. Wanneer hij Juliet daar dood ziet liggen drinkt hij vergif en pleegt hij zelfmoord. Op dat moment ontwaakt Juliet uit haar diepe slaap en treft een dode Romeo aan. Haar verdriet drijft haar tot waanzin en ze neemt een dolk en steekt die in haar hart, waarbij Juliet ook zelfmoord pleeft. Even later komt de vorst met Capulet en Montague om te zien wat er gebeurd is en treft zowel Romeo als Juliet in levensloze staat aan. Heel Verona is in rouw en de vorst besluit dat het moet afgelopen zijn met deze rivaliteit en beide gezinnen sluiten vrede.

 

Tijdens deze opvoering van Romeo en Juliet was het zeer duidelijk wie een Capulet en wie een Montague was. Al de leden van de Montague hadden tattoeages. De leden van de Montague hadden een rauwere vertoning en gedroegen zich veel agressiever en lieten duidelijker merken dat ze zich van niets of niemand iets aantrokken. Ze waren veel losser en speelser in hun omgang met elkaar. Familie Capulet daarentegen was veel stijver. Zij droegen veel mooiere kleding en waren iets verfijnder in hun gesprekken en beleefder. Zij hadden geen tatoeages en bewogen ook sierlijk over het podium. Enkel Juliet had een kleine tattoeage en volgens mij was dit om te laten zien dat ze tot beide families was aangetrokken. Ze was een Capulet maar voelde zich wel aangetrokken tot een Montague.

 

Ik heb al verschillende opvoeringen van Romeo en Juliet gezien in mijn leven. Ook heb ik deze op verscheidene plekken in de wereld mogen zien. Zo heb ik al een opvoering in Amerika gezien maar ook in België. Deze opvoering in London vond ik fantastisch. The Globe theatre was verbluffend. Ik vond heel het gebouw prachtig en het feit dat we naar een stuk konden zien op een manier zoals men in de geschiedenis naar opvoeringen ging kijken vond ik gewoonweg spannend. 

Van zodra de acteurs op het podium verschenen begonnen ze allen een instrument te spelen en te dansen en dit vond ik ook erg leuk. Het was een aankondiging dat de voorstelling ging beginnen. Alles leek zeer veelbelovend maar van zodra Juliet op het podium verscheen en begon te praten was ik een beetje teleurgesteld. Ik vond dat ze te stil sprak en kon haar niet altijd evengoed begrijpen. Ik was niet de enige want achteraf vroeg ik aan mijn medestudenten wat zij van Juliet vonden en zij deelden dezelfde mening. Ik vond niet dat ze haar rol goed vertolkte. Ze leefde niet in haar rol, ze was geen echte Juliet in mijn ogen. Ik vond haar een beetje flauw en haar vurige passie voor Romeo ontbrak. De andere acteurs vond ik uitstekend. Ze konden luid en duidelijk spreken en ze speelden hun rol heel goed. Mijn favoriete actrice van dit gezelschap was Min, de verzorgster en vertrouweling van Juliet. Zij sprak met een Schots accent maar was toch zeer verstaanbaar. Ze had een hele leuke rol waarbij haar personage grappig was en veel mopjes kon maken. Het was zeer duidelijk dat het publiek weg was van haar.

 

                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Calendar Girls is orgineel een film. Vroeger had ik deze eens gezien met mijn mama. Ik werk in de Hoogstraat in Antwerpen en liep geregeld langs het Fakkeltheater (De Rode Zaal).  Opeens zag ik dat er een toneelstuk was van de Calendar Girls. Er hingen vele posters en doordat ik voortdurend deze reclame zag hangen besloot ik toch maar naar deze voorstelling te gaan zien met een vriendin van me. Ik heb nog nooit eerder een voorstelling van dit theatergezelschap gezien maar vond het wel een zeer leuke voorstelling. In de toekomst zal ik hoogstwaarschijnlijk nog naar voorstellingen van dit theatergezelschap gaan zien.

 

Chris en Annie zijn beste vriendinnen en beide actief in de plaatselijke vrouwenbeweging. Wanneer de man van Annie sterft aan leukemie stort de wereld van deze 2 hartsvriendinnen in. Zij besluiten om de opbrengst van hun jaarlijkse kalender te doneren aan kankeronderzoek. Normaal bestaan hun jaarlijkse kalenders uit saaie traditionele landschappen maar dit jaar besluiten ze om dit thema niet te gebruiken. Ze besluiten om de vrouwen uit de beweging discreet naakt te laten poseren terwijl zij dagelijkse activiteiten uitvoeren zoals bakken, tuinieren, enzovoort.Hun voorstel wordt in het begin slecht opgenomen, maar ze overtuigen uiteindelijk tien vrouwen om deel te nemen aan het project. Al snel wordt duidelijk dat de verkoop van hun kalender een megasucces is. Het duurt niet lang of het dorpje wordt belaagd door de internationale pers. De vele media-aandacht eist al vlug zijn tol en de privélevens van de vrouwen worden overhoop gehaald. Zelf moest ik de thematiek niet achterhalen want ik had de film al eens gezien. Maar als je nog nooit van de Calendar Girls had gehoord dan was de boodschap van deze opvoering nog steeds zeer duidelijk.

 

De vele wissels van podiumsettings zijn soms een beetje vervelend. Je bent volop aan het kijken naar de voorstelling en dan wordt de setting even verandert en ik vind dat dit het ritme van het stuk een beetje verpest. Het is net of je verschillende fragmenten te zien krijgt terwijl de opvoering wel degelijk als een geheel moet worden bezien.

 

Calender Girls is een zeer luchtige leuke voorstelling boordevol humor. De thematiek spreekt me niet zo erg aan want ik ben niet erg gesteld op drama en trieste verhalen. Maar dit was niet echt zo in deze voorstelling. Het komt door een dramatische situatie dat de dames van de vrouwenvereniging besluiten om een kalender te maken. Het maken van deze kalender brengt met zich allerlei grappige situaties mee en eigenlijk kan ik wel zeggen dat deze voorstelling me wel erg lag. Ik vond het leuk om even naar een iets grappigere en luchtigere voorstelling te gaan zien.